..copy/paste....rakst á áhugaverða bloggfærslu inná síðunni hennar Guðfríðar Lilju sem ég rambaði inná af tiliviljun - Þetta er yndisleg grein sem að fær ábyggilegasta súrasta fólk til að hugsa aðeins um lífið og tilveruna..
"Í kirkjugörðum heimsins hvílir ómissandi fólk" söng Ellen Kristjánsdóttir á Vetrarsólstöðum Náttúruvaktarinnar um daginn. Það er mikill sannleikur í þessari setningu og ég hef hugsað dálítið um það nú um hátíðirnar. Í kirkjugörðum heimsins hvílir ómissandi fólk.
Líf okkar flestra hafa með margvíslegum hætti verið snert af ólíku fólki sem á einn eða annan hátt er horfið úr lífi okkar. Sumir hafa misst ómissandi ástvini á árinu á meðan öðrum hefur verið fengið nýtt líf í hendur. Við tímamót er það áskorun að taka allt það besta frá hinum ómissandi sem hvílast og fara með það áfram, geyma það og varðveita, rækta og miðla, en skilja það slæma eftir og leyfa því að tilheyra fortíðinni. Tengja framtíð við fortíð með því besta en ekki því versta.
Sumir fá aldrei annað tækifæri, en við hin sem enn stöndum getum búið þau til á hverjum degi. Í lífinu glötum við einhvern tímann einmitt því sem er ómissandi, óyfirstíganlegt, en við fáum áfram óvænt tækifæri til aukins þroska og vaxtar, kærleika og hlýju. Á hverjum degi sem rís getum við tekið á okkur örlítinn rögg og breytt einhverju litlu - þó ekki sé nema einhverju pínulitlu í okkur sjálfum. Það er erfitt og stundum ómögulegt, en góðar hugsanir um ómissandi fólk eru meðal þeirra afla sem geta hjálpað okkur til þess.
Ég vona að nýja árið færi okkur öllum tækifæri til að vera örlítið gjafmildari, umhyggjusamari og sannari í dag en í gær - og að við komum sem oftast auga á óvænta gleði. Við erum yfirfull af göllum og vanmætti, en Davíð getur samt alltaf unnið Golíat, ekki síst ef þeir á endanum búa báðir innra með okkur.
Njótiði lífsins og hvors annars.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli